کاش آنقدر که برای پاسداشت و بزرگداشت فداکاران و خادمان و قهرمانان بنای یادبود ساخته شده و شعر سروده شده و اثر خلق شده، تا به این بهانه نامشان در تاریخ بماند، کاری میشد تا یاد و خاطره کسانی که برای منافع شخصی به ملت و کشور و آرمانهای آن خیانت کرده اند زنده بماند! و سرگذشت و سرنوشت آنان، عبرت همیشگی تاریخ شود.
در هیچ تاریخی نمیتوان ملتی را یافت که عزم حرکت و تعالی داشته باشند و در کنار ایثار و از خودگذشتگی و تلاش توده های مردم، عده ای تنبل یا خودباخته یا ناامید یا خائن نیافت. که البته تنبلی و خودباختگی و ناامیدی در صحنه ی یک مبارزه ی سخت، خود صورتی از خیانت است… حرکت های الهی انبیاء و اولیاء نیز از این قاعده مستثنی نیست.
چقدر بد است که یک نسل، عظمت پیشینیان را ببیند، اما نداند آنان بسیاری از توان خود را صرف مقابله با خودی های خودفروخته کرده اند.
چقدر بد است که وقتی نسلی می خواهد برای پیشرفت خود تلاش کند، توقع داشته باشد همه با او همراهی کنند و قلّت عدد همراهان، او را سرخورده کند یا بی خبر از ضریب نفوذ نامردان، گمان کند ناکامی ها و عیب ها از نفس حرکت و انقلابش است.
چقدر بد است که یک ملت تمام حواس خود را بر دشمن بیرونی متمرکز کند و ناغافل از دشمن درونی آسیب ببیند.
و چه خوب است که این نسل بدانند، اگر از دوران حکومت خائنینی مانند پهلوی چیزی هم به یادگار مانده، حاصل تلاش فداکاران و دانشمندان و کارگران و دلسوزان آن دوران است نه حاکمان دست نشانده دشمن.
پوستر(خیانت خودی ها) اثر مصطفی نادرپور، همزمان سه پیام مهم برای ما دارد.
اینکه خیانت همانقدر با سابقه و ریشه دار است که تاریخ و تمدن ما، و همه ملتها.
اینکه خیانتکار، هیچ تفاوت ظاهری با قهرمانان و فداکاران ندارد و حتی گاه در صف آنان در می آید.
و اینکه جای خالی این جماعت در یادمان های ما چقدر خالی است!
کاش چند دقیقه وقت بگذاریم و کلمه خیانت و مشتقّاتش را در کلام امام و رهبری جستجو کنیم تا بدانیم این جماعت کثیف نه تنها از رگ گردن به ما نزدیکترند، بلکه حتی اگر مراقب نباشیم و به خدای این انقلاب اسلامی پناه نبریم، ممکن است خود ما یکی از آنان باشیم.
برای خالق این اثر که در این سال ها پوسترهای انتقادی سالمی در کارنامه خود دارد، توفیق مضاعف خواستارم.
و امیدوارم مدعیان ایران پرستی و آریایی گری از این شوخی که با سربازان تخت جمشید شده خیلی عصبانی نشوند و باور کنند که همراهی نکردن با انقلاب و کشور و مردم، با خون آریایی جور در نمی آید.