نیشابور شهر دوم من است و از دهه هفتاد تا به امروز، به نوعی در آن زندگی کردهام و عزیزترین دوستانم را در آن یافتهام. شب گذشته، توفیق داشتم جمعی از رفقای قدیمی نیشابور را، در بیت شهیدان غرویان زیارت کنم. هم دیداری تازه کردیم و هم درباره گرافیک نیشابور و برنامهریزی برای ارتقاء اهالی آن، گپ و گفتی داشتیم.
من از سیر تطوّر الگوی فعالیت مردمی در سه دهه گذشته ارائه بحث کردم و بر یافتن الگوی مناسب بومی شهرستان تاکید داشتم. دوستان نیز نظرات خوب و پختهای داشتند و خودش دستمایهای شد برای چند جلسه برنامه ریزی و گفتگو.
اگر یکی از امامزادههای نیشابور داوطلب شود و بطلبد، بناست بیشتر خدمت دوستان برسم ان شاءالله…!
ثبت ديدگاه